Της Διαμάντως Σβίγκου μαθήτριας Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Εν μέσω οικονομικής κρίσης και τα σχολεία ξανά άρχισαν. Και μαζί με αυτά άνοιξε και πάλι το κεφαλαίο αυτό για την τσέπη του κάθε γονιού και τις κάθε οικογένειας και στις πρώτες σελίδες του, βλέπουμε τις λέξεις έξοδα και πάλι έξοδα….
Τα παιδιά μεγαλώνουν και μαζί τους, τα έξοδα για το σχολείο και το φροντιστήριο. Και φέτος στο χωριό είμαστε πέντε παιδιά που δίνουμε πανελλαδικές εξετάσεις .. Ένα Γολγοθά που συνήθως τον ανεβαίνουν μονά τους κάποια παιδιά (αν όχι και όλα ) καθώς η οικογένεια τους δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τα υποστηρίξει, να τα στείλει δηλαδή σε κάποιο φροντιστήριο .Σίγουρα αυτό δεν γίνετε πάντα .Αλλά για φανταστείτε ποσά παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα για ένα καλλίτερο μέλλον επειδή δεν υπάρχουν τα χρήματα;
Έτσι λυπών ποσά παιδιά άραγε στο χωριό μας δεν έχουν την δυνατότητα για ένα καλλίτερο αύριο επειδή οι γονείς τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους στηρίξουν σε κάτι τέτοιο ; Ή ακόμη και αλλά που την έχουν πόσες ώρες κούρασης περνούν στα λεωφορεία για να πηγαίνουν στα Καλάβρυτα η και στην Τρίπολη ακόμη ,για φροντιστήρια αφού δεν υπάρχουν ποιο κοντά ; Και δεν είναι μονό η κούραση αλλά και το οικονομικό .Αρκεί κανείς να το σκεφτεί λογικά . Εκτός από τα χρήματα στο φροντιστήριο, ο γονιός επιβαρύνετε ακόμη και με τα έξοδα για το λεωφορείο ,για το φαγητό αλλά και μερικές φορές και για το ταξί. Και φέτος στο χωριό είμαστε 5 παιδιά που δίνουμε εξετάσεις και όλων οι γονείς είναι απλοί άνθρωποι με ένα μικρό και μέτριο εισόδημα ετησίως πρέπει να μας στείλουν σε κάποιο φροντιστήριο για να έχουμε και εμείς κάποια βοήθεια .Για τι κακά τα ψέματα αλλά και το σχολείο δεν κάνει πολλά.
Είμαι μαθήτρια του 16 και αν θα θέλω να σπουδάσω θα πρέπει να διαβάσω πολύ αλλά και να έχω μια επιπλέον βοήθεια. Και όχι μονό και εγώ αλλά άριστοι και πολλοί καλοί μαθητές όπως ο Κώστας, η Μαρία, η Κωνσταντίνα και ο Κωνσταντίνος.
Που κάποιοι από αυτούς κάνουμε φροντιστήρια και κάποιοι άλλοι όχι. Στην Τρίπολη και στα Καλάβρυτα… Κούραση μεγάλη αν φανταστεί κανείς ότι ξυπνάμε στις 6 ώρα και γυρίζουμε στα σπίτια μας το βραδύ. Ποσό καλύτερα θα ήταν όμως αν είχα την δυνατότητα όχι μονό κι εγώ αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά να ήταν το φροντιστήριο ποιο κοντά; Και όχι μονό για εμάς αλλά και για τους γονείς μας , αφού και εκείνοι θα είχαν λιγότερα έξοδα …
Λιγότερη κούραση για εμάς, λιγότερα έξοδα και για τον πατερά μου αλλά και τον κάθε πατερά των υπολοίπων παιδιών. Και αναρωτιέμαι συχνά, ποσό καλύτερη θα ήταν η ζωή μου αν ζούσα στην πόλη και αν θα είχα το φροντιστήριο διπλά στο σπίτι μου; Και όχι μονό η δική μου ζωή αλλά και η ζωή των υπολοίπων παιδιών. Και ποσό θα ήθελα να τον κάνω περήφανο τον πατερά μου και το κάθε παιδί τον δικό του πατέρα μια μέρα ξέροντας ότι το όνομα του θα έχει γραφτεί στις σελίδες της ευτυχίας. Και άραγε ποσό καλύτερη θα ήταν για όλους μας η ζωή αν είχαμε μια καλύτερη πρόσβαση στην εκπαίδευση και ποιο κοντά;
lykouriablog_ 
Μια κραυγή αγωνίας από τη Διαμάντω τη μαθήτρια της τρίτης λυκείου.
Μας λέει ότι είναι πολύ άδικο και άνισο αυτό που γίνεται τώρα.
Κάποια παιδιά μπορούν να βελτιωθούν με τα φροντιστήρια., γιατί έχουν τη δυνατότητα οι γονείς τους
.Αυτό θα μου πείτε πάντα γινόταν κα ι ίσως θα γίνεται για πολύ ακόμα.
Αν όμως θέλουμε σαν κοινωνία σαν χωριό να βγάλουμε καλούς και χρήσιμους ανθρώπους πρέπει να κάνουμε κάτι.
Θέλουμε να βγάλουμε τι νέα γενιά των γιατρών, των δικηγόρων των δασκάλων;
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΆΞΟΥΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΑΣ ;
Τους νέους επιστήμονες;
Αν, ναί ,τότε πρέπει να βάλουμε προτεραιότητες!!!
Ο δήμος αντί να λειτουργεί σαν περιφερόμενος θίασο τα καλοκαίρια θα ήταν προτιμότερο να είχε ασχοληθεί με θερινά τμήματα εκπαίδευσης για να βοηθηθουν αυτοί οι λίγοι πλέον μαθητές που είναι στα χωριά μας.
Αλά που μυαλό για τέτοια δώσε τους κορδέλες και μικρόφωνα και αφησέτους να μιλάνε μέχρι το πρωί!!!.
Βέβαια και τώρα , αν θέλουν δεν είναι πολύ αργά!!!
Δεν είναι δυνατόν τα παιδιά από το χωριό να πηγαίνουν για φροντιστήριο στα καλάβρυτα και να μην μας απασχολεί καθόλου.
Εκτός από τη μεγάλη ταλαιπωρία ,είναι και χρόνος.
Μήπως υπάρχουν ευέλικτες συγκοινωνίες; φυσικά οχι.
Από το δήμο δεν φαίνεται φως.
Το ίδρυμα κόντου και ο σύλλογος μπορούν να κάνουν πολλά.
Ο καθένας βέβαια από εκεί «όπου ετάχθη», από εκεί που που μπορεί.
Ας μείνει πίσω το κτίριο και η πλατεία ,αν είναι να έχουν καλύτερα αποτέλεσμα τα πέντε παιδιά .
Να φέρουμε του καθηγητές στη λυκούρια. Να γίνουν μικρά και ευέλικτα τμήματα για όσες κατευθύνσεις χρειάζονται ,και ίσως για όλα τα παιδιά του λυκείου ,ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ όμωσ για τις δύο τελευταίες τάξεις του λυκείου.
Όλοι πρέπει να συμβάλουμε σε αυτό.
Το ίδρυμα Κόντου έχει τον ξεχωριστό ρόλο.
Επί της ουσίας αυτός είναι και ο πρωταρχικός του ρόλος, αλλά και σκοπός του, όπως θεμελιώθηκε από τον ιδρυτή του.
Μα, εκτός από το καταστατικό του το λέει και το όνομά το ’’τα παιδιά της Λυκούριας’’.
Ό σύλλογος όσο όπου και όπως μπορεί .
Αλλά και οι γονείς ο καθένας με την δύαμή του. Ακόμη και πατριώτες που μπορεί να θέλουν να κάνουν μια δωρεά . Εδώ πιάνει τόπο.
Εξαρτάται από εμάς λοιπόν η πορεία των πραγμάτων .
Κυρίως όμως να βάλουμε προτεραιότητες. θέλουμε επιστήμονες ;
Ίδού η ρόδος ιδού και το πήδημα .Όλα τα άλλα είναι λόγια του αέρα
Εδώ και τώρα μπορούμε .
Ας κάνουμε κάτι
By: lykouriablog on 27 Σεπτεμβρίου, 2011
at 2:28 μμ
Αγαπητή μου Διαμαντω,λογικοι και αναμενομενοι οι προβληματισμοί σου αλλα και ενοχη η σιωπη των ηλεκτρονικων αρχηγων του blog εδω και καιρο,να δουμε επιτελους,αναζητησεις και ψαξιμο ηλιου πισω απο τα συννεφα,απο τα παιδια του χωριου.Ας ξεχασουμε τα θρανια της ρούγας,ψαξιμο σκεψης και γνωσης μονο στα θρανια του σχολειου σας.Εσυ και οι συμμαθητές σου,ποτιστε τα λουλουδια πουχετε μεσα στη ταξη,αγνοηστε αρχηγους-τοπολατρες και οδηγηστε εσεις με τα βιβλια σας στην επιτυχια που σιγουρα θαρθει,αρκει να πιστεψτε τους δασκαλους ,που βλεπουν το προσηλιο της Μαλιμιγκας και οχι την αποσκιλα του Βουραϊκου.Η βοηθεια των αρχοντων ειναι μισθοδοτουμενη και ανταποδοτικη για ναχουν γρανες βγαλμενες.Γινετε ομαδα μελετης οι πεντε σας στο χωριο,βοηθηστε ο ενας τον αλλο,οχι χασιμο χρονου σε δρομους και σε φως φεγγαριου,που οι »χορηγοι το απλωνουν γυρω σας.Συλλογοι-Δημαρχεια,εχουν αλλες ασχολιες και προτεραιοτητες[διπλωματα-μπαλωματα-γραβατες-εξαργυρωσεις],ειστε αορατοι γιαυτους,θελουν μονο φορεσιες σε φιεστες μεσαιωνα.Η επιτυχια σας ξεκινα μεσα απο το σχολειο,αρκει να πιστεψτε τους δασκαλους ,που αγωνιουν για σας,ζητηστε τους επιπλεον βοηθεια,που απλωχερα τη δινουν και περιφρονηστε τους »δωρητες»,αφηνοντάς στους να τιναζουν καρυδιες,που ποτέ τους,ουτε φυτεψαν,ουτε ποτισαν.Αγνοηστε τους περιφερομενους»μαγους,νιωστε την επιτυχια,ναναι δικια σας και των Δασκαλων σας στο σχολειο.
By: γεωργος on 27 Σεπτεμβρίου, 2011
at 4:52 μμ
Πιά στο αβγό και κούρευτο…..Ο γεωργός εκτός θέματος……Που κολάνε οι προβληματισμοί της Διαμάντως, με τους «ηλεκτρονικούς αχηγούς», του blog,τους «άρχοντες» , τους «χορηγούς» και τις γραβάτες, μόνο εκείνος ξέρει.
Δηλαδή η Διαμάντω γιά να ονειρευτεί,πρέπει να ψάξει για χορηγούς ?
Και όσο για τους Δασκάλους…….φρρρρρρρρρρρ(δεν ξέρω να σφυρίζω κιόλας). Teachers leave the kids alone…μπρε. Περάσανε 40 χρόνια και ακόμη το τραγουδάμε…
By: ΤΟ ΚΑΡΦΙ on 29 Σεπτεμβρίου, 2011
at 3:16 μμ
Εχει δυσκολιες η Ελληνικη γλωσσα!θελει λοβο εν εγρηγορσει!
By: γεωργος on 29 Σεπτεμβρίου, 2011
at 9:14 μμ
Αμα περιμένει η Διαμάντω να της φτιάξουν οι δάσκαλοι «λοβό εν εγρηγόρσει», τότε φφφφφφφφφφφφφρρρρρρρρρρρρρ (μέχρι τότε,θα μάθω κι εγώ να σφυρίζω)
By: ΤΟ ΚΑΡΦΙ on 29 Σεπτεμβρίου, 2011
at 11:24 μμ
καλα εεεε το φφφφφφφφρρρρρρρρρ ολα τα λεφτα… αχαχαχχαχαχαχαχχαχαχα
By: Σοφια on 30 Σεπτεμβρίου, 2011
at 9:51 μμ
:)*
By: ΤΟ ΚΑΡΦΙ on 1 Οκτωβρίου, 2011
at 9:51 πμ
Μπερδεψατε τη γλωσσα με τα χειλη,ισως ειναι ταιριαστο.
By: αυριανος on 30 Σεπτεμβρίου, 2011
at 11:45 μμ
Η γλώσσα και τα χείλη
φάγανε ένα σταφύλι…
Πού είσαι ω ρε Παπαρούνααα
By: ΤΟ ΚΑΡΦΙ on 1 Οκτωβρίου, 2011
at 9:53 πμ
Διαμαντω με συγκινησες πραγματικα!!! Σκεφτηκα οτι πριν ενα μολις χρονο οχι μονο περνουσα τα ιδια αλλα ισως κ λιγο χειροτερα! Ομως καταλαβα πως μεσα απο ολα αυτα αξιζε να παλεψω περισσοτερο για το καλυτερο…. κ ξερεις κατι? Τα καταφερα !!!!!!!! Για πολλους ισως η επιτυχια μετριεται με πανεπηστημια κ διπλωματα αλλα τελικα καταλαβα οτι το μονο που αξιζει ειναι η διαδρομη…. κ ας ειναι ασχημη πολλες φορες!!!!!!!
By: ΜΑΡΙΑ on 20 Οκτωβρίου, 2011
at 9:26 πμ
Το ήξερα πάντα πως αυτός ο βιβλιοφάγος κρύβει μέσα του μεγάλο συγγραφικό ταλέντο. Διαμάντω μου εγώ το μόνο που έχω να σου πω είναι πως στην επιτυχία έχει μεγαλύτερη σημασία η θέληση να πετύχεις παρά τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα. Αυτό μπορεί να στο επιβεβαιώσει και η Μαρία και πάρε ως παράδειγμα τα περσινά παιδιά της Γ΄ Λυκείου με τα πολλά φροντιστήρια…ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ!!! ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΡΕ!!!
By: ΕΛΕΝΗ on 21 Οκτωβρίου, 2011
at 7:52 μμ