lykouriablog_

Ο καθένας έχει τρεις χαρακτήρες, αυτόν που δείχνει, αυτόν που έχει, και αυτόν που νομίζει ότι έχει!!!

Αερας απελευθερωσης ρεει στο χωριο,μετα το φτασιμο των πρωτων επαναστατων!!Ας μετρησουμε ποσες δαφνες θα λειψουν στα ετσι και αλλιως αχορταργιαστα για φετος σκαλούνια.Φαγητο θαχει μπολικο,τα πιατα ποιος θα τα πλινει?Εκτος και αν οι εισβολεις ανακουφισουν τους περιμενοντας στου Γιωργολιά!

Ο Ζαρατούστρας έλεγε ότι το θέατρο είναι ομαδικό δημιούργημα, είναι επικοινωνία και αίσθηση. Τα παιδιά της θεατρικής ομάδας της Λυκούριας τα έχουν επιτύχει όλα μαζί. τα συγχαρητήρια και τα μπράβο είναι λίγα για αυτά που κάνουν. Δεν είναι εύκολο να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον σε 500 θεατές για ένα έργο που επαναλαμβάνεται για τρίτη χρονιά.
Επίσης, δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις τα μάτια να βουρκώσουν. Γιατί και αυτό το πέτυχαν. Την ώρα του μονολόγου του καπετάνιου, όταν ο Νίκος σιγοτραγουδάει το «εγέρασα μωρέ παιδιά..» πολλά μάτια βούρκωσαν και κάποιοι έκλαψαν. Δεν είναι και λίγο πράγμα νομίζω !!!!

Κάπου πήρε το μάτι μου την αγωνία και τη δίψα για ενημέρωση-πληροφόρηση. Χτες 259 επισκέπτες αυτό έψαχναν, φαντάζομαι.
Όσοι μπορούν,έχουν κέφι και γουστάρουν ας κάνουν τον κόπο να γράφουνε νέα, κυρίως από το χωριό,χωρίς να προσβάλουν και να προκαλούν κανένα. Ας κρατήσουμε ζωντανό τούτο το σπόρο.
Και όποιος ξέρει καμποτζιανά, ας γράψει στο φίλο μας που μπήκε χτες από την ΚΑΜΠΟΤΖΗ!!!!

Σαββατο αγιαλεξιου ανημερα λιγο μετα το απολυμα τησ εκλησιάς…..
Εχω παραγγειλει ενα καφε στου Ντινου ,εχω τεντωσει και την αριδα , η ωρα θαναι κοντα 10.30,εχω φερει το γαλα για το μπακαλη…
εχει ενα ηλιακο… που ναταν η καρεκλα τουφα…
Κατι σιγολεγε ο νικο μπλατσης και ο κολομοδης διπλα μου,ο γκολφυνοπουλος περναγε το κατηφορο κατι ειχε ψωνισμενο και πηγενε για το σπιτι.
Κατι αμαξι σταθηκε και παρκαρε ….
Φτιαξε καφε στο γιατρο ειπε ο λαζαριδης..αργησες σημερα εκανες κανα χειρουργειο σε καμια καρυδια;
Ντινο ,το καφε θα τον παρω κοντα ειπε ο γιατρος;
Για που τοβαλες γιατρε ρωτησε ο λαζαριδης;κλιμεντι ,μαρκασι το ξερεις;το ξερω αλλα πιος αρωστησε εκει ;για να αφησεις εσυ το χωριο σαββατιατικα,και να παιρνεις και το καφε στο χερι θαναι σοβαρα ο ανθρωπος;θες ναρθω κοντα σου να σου κρατω τη τσαντα?
Ο γιατρος κατι του ειπε ψιθυριστα ε΄ λεω απο μεσα μου..προσωπικα πως τα λενε αυτα.. δεδομενα αςμην στησω αυτι
.ακω ομως το λαζαριδη να λεει λιγο πιο δυνατα…να παρω και το δικο μου ψαλιδι;
Τι στο μπελα λεω, με τουτη την ανεργια που εχει πεσει θα θελει να μαθει να κοβει και κανα ραμα και ο λαζαριδης;
οτι μαθεις καλο κανει.
αει κατσε τωρα ,σκεφτηκα να σου κοψει τα ραματα ο λαζαριδης ,αλλα για να του το επιτρεπει ο γιατρος κατι θα νογαει.,δεν μπορει!!!
cd εχεις η να παρω ,ρωτησε ολαζαριδης ;
εχω ,εχω ειπε ο σοφοκλης και εφυγαν βιαστικοι.
Μπραβο σκεφτηκα, ο λαζαριδησ θα κοβει τα ραματα, θα εχει και κανα μηχανημα ο γιατρος και θα γραψουν την εξεταση να εχουνε αντιγραφο.
Μπραβο λαζαριδη !!! ρε αμα θελει ο ανθρωποσ ουλα τα μαθαινει!!!
Καποιος που κατεβαινε απο το διασελο γκουραιος ρωτησε ,ενα μλε saab ποιανου ειναι στον αιλια ρε παιδια;
Του γιατρου ειναι πεταχτηκε καποιος .ρε ποιου γιατρου και πρασιναλογα,ησανε δυο σας λεω ειχανε αναψει κερι στον αγιο και οταν μπηκανε στο αμαξι βαλανε τερμα το κασετοφωνο και εκεινοσ ο ψηλος τραγουδαγε μεσα απο το αμαξι και σιοταν ουλο το βουνο.ο πιο χοντρος τραγουδαγε οχι ο φτενος.!!!
τι διαολο σκεφτηκα ποτε προλαβε και εγινε δαυλι ο γκουραιος;
μα για να βλεπει οραματα στον αιλια πρωι πρωι θαναι μπι σκουτι!!!.μα ειναι και επαγκελματιας αυτος ; επιτρεπεται να πινει πρωι πρωι;
μου φαινεται απογινανε μπιτι φτουνοι οι φενεατες ..οσο δεν ειχανε αμπελια καλοι ησανε. τωρα που αρχισανε και βαζουνε ειναι με το στομα στη κανουλα…
εδω οι ανθρωποι ουτε καφε δεν ηπιανε .πανε να βοηθηκουνε το κοσμο,αρρωστους που τουσ καρτερανε, και αυτος το χαβα του..
Μαζοχτηκα, ειχα και τα πραματα στο βουνο αρμεξα για βραδυ και εγυρισα .
ειπα να δγω στο καφενειο και το βραδυ ε΄σαββατο ητανε…
ΝΑ,μπηκε και ομιχαλησ μεσα, κεραστο μιχαλη ειπα του ντινου.
τι θα πιεις μιχαλη λεει ο ντινος; βαλεμου ενα ποτο λεει ο φωστηρας!!
παει τη πατησα, ρε τι κεραμιδα ητανε τουτη δω βραδιατικα!!! ουτε στον αλλο κοσμο δεν το ξανακερναω!!!καπου το βρηκανε γραμμενο …
τι ποτο ρωτησε το μαγαζι ; ενα τσιπουρακι βαλε καυμενε !!!
ηρθε η καρδια μου στη θεση της…εκατσε και ομιχαλης …
…ακουσα το κολομοδη να ρωταει το γιατρο: ο λαζαριδης ουλο νοηματα εκανε ..ε λεω για ναμην διακοπτη το γιατρο…
ξαναρωτησε ο κολομοδης ….πολλα;καμια τρακοσιαρια;πω πω σκεφτηκα τρακοσια ραματα ο λαζαριδης .!!!καλα ποσους αρωστους εχει η κορινθια ;ουλοι αρωστοι ειναι ,ειπα απομεσα μου;
ειναι καλη εποχη αυτη ρωτησε το γιατρο οκολομοδης ;.τι διαολο σκεφτηκα εχουνε και τα ραματα εποχες;
.πως τα φτιαχνατε συνεχιζε ο κολομοδης;
ο λαζαριδης ανοιγε και εγω εκλινα!!!
τι στο κορακα, τουτος ο γιατρος εβαλε το λαζαριδη να κανει τομη; να χειρουργει;
ειχα ακουσει που τον φωναζαν χειρουργο αλλα ελεγα πλακα θα ειναι;
ρωτησα κρυφα το νικο ,300 ρε νικο ακουσα καλα;και κεινος ο λαζαριδης γιατι κανει ουλο νοηματα;
εγινε χειρουργος και δεν μιλαει σε κανενα;
ναι μου λεει οκολομοδησ 300 κλιματα τα θερια σε μια μερα!!! φαγανε βραστο ,ηπιανε και κρασσι απο του καννελου …,α’ και ο…λαζαριδησ κανει νοηματα γιατι εκλεισε ο λαιμος του … τραγουδαει απο την ωρα που φυγανε…απο δο χαμου..
Α΄σκεφτηκα ….αμ δεν ητανε μεθυσμενοσ ο γκουραιος…αλλοι τα τσουξανε!!!!
υ.γ….αγιαλεξιου προχθες καποιες. ..φωνες ..τις ακους αιωνια…φιλεψε τους ολους σημερα…
τις ακους παντου.. ..
…ακομα και εκει στο καφενειο …να κανουν πλακα…να πειραζουν..
αλλα και να ..ορμηνευουν….κυριως τους μικρους…
και οταν χρειαζοταν …και το ζητουσαν… και τους μεγαλους….

εγω δεν γνωριζω γεωργουs και τσοπανηδεs μονο φιλουs που αγαπανε την παρεα τη φυση τη κοινη καταγωγη.Που δεν τουs αλλαζει η ζωη στην πολη η στο χωριο που ανεβαινουν οχι για να δουν το κοσμο απο ψηλα αλλα για να δουν την επομενη κορυφη Ζηρειωτηs

Οι παλιες μας βρυσες-Των ξωμαχων λημερια.
Εκει που,κρεμονταν,καρδάρες,λεβέτια,τσαντίλες.

Καποτε,ξεδιψασαν,ξεκουρασαν,,δροσιζαν,περαστικους και ζωντανα, ηταν το καταφυγιο για περδικες,τσιχλες,κισσες.
Καθε μιά ειχε το φυλακτή της,που φροντιζε,καθαριζε και αγωνιουσε,αν το Νοεμβρη ξεμεινει,ανακουφιση αμεση με τις πρωτες φθινοπωρινες μπορες.
Ποσες Θεριστρες,ζητησαν τη ξεκουραση στου Χόβα,την σεβονταν,ουτε καν πατουσαν τη πηγη,μονο στο σούγελο ακουμπουσαν,καθαρο τοβρισκαν,πεντακαθαρο ταφηναν.
Παντα υπηρχε η ματιά του Μπαμπη,που αναμεσα σε μελισσες-συμμέτοχες,παρακολουθουσε το κρυφο περπατημα της Περδικας,την θαυμαζε,την χαιρονταν, και της ζητουσε να ξαναρθει.
Περασαν τα χρονια,αλλαξαν οι ριζες και χαθηκαν,σούγελα και Περδικες.
Κλαδεμα,σκαψιμο,θερισμα,τρυγιμα στου Σκυραμπελι και πιο κουδουνι δεν χτυπησε,πινοντας νερο στο κούτουλα της Κατουνυστας.Σημερα,ορατη,σκαμμενη,αφημενη στη φροντιδα των τετραποδων.
Εκει που καποτε ο Κιτσος απο τη Κερασια,σταματουσε να ποτησει το αλογο του αλλα πανω απολα,εψαχνε τη σοφια,του εκλεκτου του,φιλου,του Αλεκου και την επαιρνε απλοχερα.
Ποιος δεν ελιωσε το χαλκο ή,δεν επλεινε τα σταφυλια.Ηταν το περασμα του καμπου,εκει που το θεριστη,ειχε περισσοτερους και απο τα βραδυα στα καφενεια.
Οταν εφθανε το οργωμα και ηταν μερα Κυριακη,τα ζευγαρια,κόλαγαν στα στεκιζα.Υπηρχε η βρυση του Θαναση που τους εδεινε σταση γνωριμιας,αλλα δυστηχως καποιοι,μετα το ξεμπαζωμα της περας βρυσης,με τα ιδια ενια,τη ξεθαψαν,την αφανησαν,ουτε που σκεφτηκαν οτι καποτε με κεραμιδια το νερο της εφθανε στου Γκαγκαδα.Δεν ακουσαν το Μπαρμπαβασιλη και αφησαν πισω τους,ΞΕΡΑ-ΜΠΑΖΙΑ-ΚΟΤΡΩΝΕΣ.
Ευτυχως,λιγο πιο πανω,στου Κουτρουτζένι,σταγονα δεν παει χαμενη,απο την εποχη του Παναγου,συνεχιζει και σημερα να ξεδιψαει ολα τα ζωντανα,παντα φροντισμενη με κοριτες και κάδι[μπραβο Ταση].
Αν το ματι παει λιγο πιο βορεινα,εκει που καποτε,ορθωνε,ο ελατος ο μοναχος,εκει χαθηκε και η στερνα και μαζι της ολοκληρα κοπαδια,αναγκαστηκαν να αλλαξουν σταλους και σουρμές για αναζητηση νερου,στην παντα φιλοξενη Τριανταφυλλια.
Μην θυμηθουμε τη βρυση»ΚΡΟΪΤΑΝΗ»,εκει που ο Τζικος,αρμεγε,τυροκομαγε,σταλιζε τα προβατα,σημερα ψαχνεις να την βρεις και ειναι χωρις ισκιο και νερο.
Υπαρχουν και αλλες βρυσες,με την ιδια τυχη,πουναι ο Μπαρμπαδημος με το Γεροβασιλη να δουν,τι αφησαν πισω τους τότε και τι υπαρχει σημερα»’ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΦΕΣ»’.

Μετά από τόσα χρόνια που μας πήγανε πίσω, ήρθε η στιγμή να πάμε μια ώρα μπροστά. Την Κυριακή τα ρολόγια μια ώρα μπροστά,λοιπόν….

Μετά από 10 μέρες παρατηρήσεων, κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές και στο παρελθόν, έχουμε να κάνουμε τα εξής σχόλια τα οποία είναι και προσωπικές απόψεις.
1. Το blog έχει αποκτήσει μια αξιόλογη δυναμική.
2. Η επισκεψημότητα ανεβαίνει κατακόρυφα όταν υπάρχουν νέα και ειδήσεις από το χωριό.
3. Επίσης ανεβαίνει όταν υπάρχουν αντιπαραθέσεις και κόντρες μεταξύ των σχολιογράφων.
4. Ακόμη διαβάζονται πολύ τα άρθρα και τα νέα που έχουν προσωπικές (καλυμμένες) αιχμές για πρόσωπα ή καταστάσεις.
Για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες που δεν υπάρχουν «κόντρες» ή νέα η επισκεψημότητα έχει πέσει κατά 50%.
Δεν ξέρω αν και πόσο είναι «στημένες» πολλές από αυτές τις «κόντρες» αλλά είναι ευκαιρία να δούμε, αν ενδιαφέρει κανέναν αυτό, τί είδους blog θέλουμε,τε να φτιάξουμε,τε.
Με λίγα λόγια, λίγοι και καλοί ή πολλοί και ας είναι και «ματάκιδες».
Όλα τα παραπάνω, το ξαναλέω, είναι προσωπικές σκέψεις και δεν είναι δουλειά μου να κάνω προτάσεις. Άλλωστε δεν έχω.
Παρεπιπτόντως, σήμερα στην πρώτη θέση των επισκέψεων είναι ο Καναδάς με 42, έως τώρα επισκέψεις.Και στη δεύτερη η Αμερική με 15.

Εισ ΄ Έλληνας;
Τί προσκυνάς;
Σηκώσου απάνω!
Εμείς και στους Θεούς
ορθοί μιλούμε…

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Κυριακή, κοντή γιορτή.

Ψήφος ντροπής σε μαρτυρικές πόλεις

Σε Καλάβρυτα και Δίστομο, η μνήμη του ολοκαυτώματος ασθένησε για το 6% που ψήφισε Χρυσή Αυγή

Δημήτρης Γαλάνης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07/05/2012, 16:17 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 07/05/2012, 16:17

Το μνημόνιο και οι πολιτικές της λιτότητας, όπως φαίνεται, εκτός από την εξαθλίωση χιλιάδων Ελλήνων είχαν σαν αποτέλεσμα και τη διαγραφή της ιστορικής μνήμης. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι σε δύο ελληνικές πόλεις, όπου οι ναζί κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου επιδόθηκαν στις πλέον απεχθείς φρικαλεότητες, υπήρξαν πολίτες που έδωσαν την ψήφο τους στο μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, τα μέλη του οποίου δεν παραλείπουν να χαιρετούν ναζιστικά σε κάθε ευκαιρία, ούτε και κρύβουν τον φιλοναζιστικό προσανατολισμό τους.

Στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου τα μυδράλια των κατακτητών εκτέλεσαν 848 κατοίκους, μαζί με άλλους 200 από τα γειτονικά χωριά. Η πόλη των Καλαβρύτων παραδόθηκε στις φλόγες και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Ήταν χωρίς αμφιβολία ένα από τα αγριότερα ομαδικά εγκλήματα του ναζισμού εναντίον άοπλου πληθυσμού.

Στον τόπο της εκτέλεσης δεσπόζουν ο Λευκός Σταυρός και το μνημείο της πετρωμένης Καλαβρυτινής μητέρας προκειμένου να θυμίζουν στις επόμενες γενιές όσα συνέβησαν στην πόλη την αποφράδα εκείνη ημέρα. Όμως πολλοί κάτοικοι των Καλαβρύτων φαίνεται ότι ξέχασαν το μαρτύριο των προγόνων τους, αφού στα τελικά αποτελέσματα και σε σύνολο 9.859 έγκυρων ψηφοδελτίων οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής έλαβαν 635 ψήφους, ποσοστό 6,44%.

Στο Δίστομο της Βοιωτίας στις 10 Ιουνίου 1944 οι ναζί επιδόθηκαν σε μια ακόμη άγρια σφαγή άοπλων πολιτών. Οι κατακτητές εκτέλεσαν 218 πολίτες, ανάμεσα στους οποίους ανήμπορους υπερήλικες, έγκυες γυναίκες και μωρά.

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου οι νεοναζί χρυσαυγίτες έλαβαν 335 ψήφους, αριθμός που αντιστοιχεί στο 5,96% του συνόλου των ψήφων.

Βέβαια το ποσοστό αυτό αφορά σε όλον τον Καλλικρατικό Δήμο που περιλαμβάνει εκτός από το Δίστομο, την Αράχωβα, την Αντίκυρα και το Στείρι.

Στο Δημοτικό Διαμέρισμα Διστόμου η Χρυσή Αυγή πήρε 44 ψήφους σε σύνολο 1620 που αντιστοιχεί στο 2,7 των ψηφισάντων.

Στήνει τη στρούγκα στο Ζαρζί
και στο «Ρητό» κουρεύει,
για ν’ ανεβεί στην Κεχρωτή
να ξεκαλοκαιριάσει.

Κάπως έτσι έδεσε ο αυτοσχέδιος λαϊκός ποιητής
την παρουσία του Βυτιναίου βοσκού με τις διάφο-
ρες τοποθεσίες του τόπου μας, αλλά και τις βασι-
κές εργασιακές ενασχολήσεις μέσα από τις εποχές
του χρόνου.
Η Αρκαδία είναι γνωστή από τα πανάρχαια χρό-
νια ως η αντιπροσωπευτική περιοχή της ποιμενι-
κής ζωής, αφού εδώ «περιπλανάτο» ο προστάτης
των ποιμένων ο τραγόμορφος θεός Πάνας, ο οποί-
ος με συνοδεία των Νυμφών διέσχιζε τα βαθύσκια
δάση του Μαινάλου και προστάτευε τους βοσκούς,
οι οποίοι τον λάτρευαν ως κατεξοχήν προστάτη τους.
Στην ανάπτυξη βέβαια της κτηνοτροφίας στον ορει-
νό Αρκαδικό χώρο συνέβαλλε και η διαμόρφωση
του εδάφους, που χαρακτηριζόταν από την τραχύ-
τητα και το άγονο των εδαφών όπως επίσης και από
το μεγάλο υψόμετρο, το οποίο δεν επέτρεπε ορ-
γανωμένες γεωργικές καλλιέργειες.
΄Ετσι ο Βυτιναίος για να επιβιώσει τα δύσκολα
χρόνια πριν και μετά την επανάσταση του εικοσιέ-
να, αλλά και τις πέντε έξι πρώτες δεκαετίες του ει-
κοστού αιώνα επέλεγε το μεικτό τρόπο εργασίας δηλ
λίγο γεωργός, λίγο κτηνοτρόφος, για να αναφέρουμε
τις δύο βασικές ενασχολήσεις χωρίς να παραβλέ-
ψουμε την υλοτομία, με την οποία απασχολούντο αρ-
κετές οικογένειες της Βυτίνας. Δεν υπήρχε Βυτι-
νιώτικο σπίτι πριν από σαράντα – πενήντα χρόνια,
που να μην έχει δύο με τρία οικόσιτα ζώα δηλ γί-
δες ή προβατίνες από τις οποίες εξασφάλιζε το γάλα
των παιδιών και τα βασικά τυροκομικά προϊόντα, τυρί,
μυζήθρες κ.λ.π. με τα οποία διατρέφετο.
Εκτός όμως από τη βοηθητική οικιακή κτηνο-
τροφία, υπήρχε και η κανονική, την οποία ασκού-
σαν αρκετοί Βυτιναίοι και ήταν η κύρια εργασιακή
ενασχόληση. Πολλές οικογένειες ήταν τσοπάνηδες
και από αυτό το επάγγελμα όχι μόνο εξασφάλιζαν
την επιβίωσή τους αλλά κάλυπταν και όλες τις οι-
κονομικές τους υποχρεώσεις. Ο σπουδαίος ερευ-
νητής των ιστορικών και λαϊκών στοιχείων του τό-
που μας Θανάσης Λαμπρόπουλος στην έρευνα
που έκανε στα αρχεία του τέως δήμου Νυμφασίας
και της μετέπειτα κοινότητας Βυτίνας κατέγραψε πε-
νήντα οικογένειες κτηνοτρόφων πριν από το 1900,
οι οποίες λόγω μεταναστεύσεων στις αρχές του ει-
κοστού αιώνα μειώνονται σε τριάντα και μετά τη δε-
καετία του πενήντα σε δεκαπέντε με είκοσι περίπου.
Σήμερα οι κτηνοτρόφοι της Βυτίνας είναι περίπου
δέκα.
Η ζωή του κτηνοτρόφου την εποχή της ακμής της
Βυτινιώτικης κτηνοτροφίας ήταν αρκετά σκληρή με
πολλές ιδιαιτερότητες και αρκετές φορές γινόταν
σκληρότερη. Ο βαρύς και μακρύς χειμώνας, που άρ-
χιζε από το Νοέμβριο και κρατούσε μέχρι το Μάρ-
τη, τα πολλά χιόνια, το δριμύ κρύο, η έλλειψη πολ-
λές φορές ζωοτροφών, η έλλειψη εκτεταμένων λι-
βαδικών εκτάσεων, οι γεωργικές καλλιέργειες
που περιόριζαν τους κτηνοτροφικούς χώρους, οι δα-
σικές απαγορεύσεις έκαναν δύσκολη την άσκηση
της κτηνοτροφίας και πολλές φορές ανάγκαζαν τους
τσοπάνηδες να «μεταναστεύσουν» στα χειμαδιά της
Ηλείας, της πεδινής Αχαΐας ή ακόμα και της ημιο-
ρεινής Γορτυνίας (περιοχή της Ηραίας). Πολλοί
όμως έμεναν και ξεχειμώνιαζαν στον τόπο τους. Οι
δύσκολες δε συνθήκες υποχρέωναν τους Βυτιναί-
ους κτηνοτρόφους να μη διατηρούν μεγάλο αριθ-
μό ζώων, τα οποία στις καλύτερες περιπτώσεις έφτα-
ναν τα διακόσια.
Στανοτόπια έφτιαχναν σε δικές τους περιοχές τα
λεγόμενα καλύβια, που είναι μέχρι σήμερα γνωστά
ως τοπωνύμια, ενώ αρκετά σώζονται ερειπωμένα.
Πολλοί μετέτρεπαν τις σπηλιές σε προσωπικά κα-
ταλύματα και τα φυσικά κοιλώματα σε χώρους εν-
σταβλισμού των ζώων. Τέτοιες σπηλιές ήταν του Πα-
παντώνη, του Δρυμώνα και άλλες. Όσοι δε διέθε-
ταν καλύβι, το κοπάδι τους το ενστάβλιζαν σε χώ-
ρους πλησίον του σπιτιού τους ή ακόμα στην αυλή
τους σε ιδιαίτερους στεγασμένους χώρους. Τα
πράγματα ήταν πιο εύκολα την άνοιξη και το καλο-
καίρι, όταν ανέβαιναν όσοι ξεχειμώνιαζαν στα χει-
μαδιά, οπότε και «έστηναν» τις στρούγκες τους εκεί
όπου ήταν το κατεξοχήν βοσκοτόπι τους.
Το κάθε κοπάδι έβοσκε συνήθως στη «δική» του
περιοχή, η οποία ήταν είτε ελεύθερη, είτε ενοικια-
ζόμενη. Ενοικιαζόμενες περιοχές ήταν τα δύο με-
γάλα λιβάδια το «Χλιβερέϊκο» και του «Καραμπρά-
μου», τα οποία ενοικίαζαν οι ιδιοκτήτες η τα ορει-
νά λιβάδια στους «Ρούχους» και στην «Αρπακωτή»
τα οποία νοίκιαζε ο σύνδεσμος Φιλοπροόδων, ο
οποίος είχε την επικαρπία, όπως επίσης και την πε-
ριοχή του «κάμπου» την οποία ενοικίαζε μετά το τέ-
λος των καλλιεργειών και τη συλλογή τους. Πολ-
λές φορές οι τσοπάνηδες αναγκάζονταν και ενοι-
κίαζαν και μεγάλα χωράφια δίνοντας στους ιδιοκτήτες
είτε χρήματα, είτε ένα αρνί, είτε ποσότητα τυριού ή
μυζήθρες.
Στην αρχή λοιπόν της άνοιξης στον χώρο βοσκής
έστηναν τη στρούγκα, η οποία ήταν κατασκευασμένη
από πέτρες (οι μονιμότερες) ή με ξύλα (οι προχει-
ρότερες). Τέτοιες στρούγκες είναι πλέον τοπωνύ-
μια με χαρακτηριστικότερη του «Πουλιάκου». Η
στρούγκα είχε δύο εισόδους. Μία αυτή που έμπαι-
ναν τα ζώα και μία αυτή που έβγαιναν. Στην έξοδο
υπήρχαν δύο πέτρες, η μία απέναντι στην άλλη (τα
στρουγκολίθια) και κάθονταν αυτοί που «άρμεγαν»,
ενώ ένας τρίτος οδηγούσε τα ζώα προς τη δεύτε-
ρη έξοδο.
Δίπλα στη στρούγκα κατασκεύαζαν τις εγκατα-
στάσεις για την επεξεργασία του γάλακτος. Τοπο-
θετούσαν το «καδί» όπου «έδερναν» το γάλα και
έβγαζαν το βούτυρο. Έστηναν τα λεβετόξυλα για να
κρεμάνε το καζάνι για το βράσιμο του γάλακτος. Κρε-
μούσαν επίσης τις καρδάρες, τις βεδούρες, τα χα-
ρανιά και κατασκεύαζαν το τυρί και τις μυζήθρες.
Η ονοματολογία της ποιμενικής ζωής είναι μεγά-
λη και χρειάζεται ιδιαίτερο σημείωμα για να ανα-
πτυχθεί. Αρκετοί μετέφεραν στο σπίτι τους το γάλα
προς επεξεργασία, όταν δεν είχαν μόνιμες εγκα-
ταστάσεις. Το άρμεγμα γινόταν πρωί και βράδυ και
τους καλοκαιρινούς μήνες μία φορά την ημέρα, έως
ότου «στέρευαν» τα πρόβατα ή τα γίδια.
Μια άλλη κοπιαστική εργασία, που γινόταν μια φορά
το χρόνο, ήταν το κούρεμα. Η κουρά όπως αναφέρεται
στους αρχαίους συγγραφείς ήταν πανάρχαιη ποιμε-
νική εργασία. Στην αρχαία Αρκαδία τα πρόβατα κάποτε
τα «χτένιζαν» όπως αναφέρει ο Λατίνος Πλίνιος ο Νε-
ότερος και μάζευαν το μαλλί που ξεριζωνόταν με το
χτένισμα.
«oves non ubique
tondentur. Durat
quibusdam in locis
vellendi mos»
(τα πρόβατα δεν τα κου-
ρεύουν παντού. Υπάρχει
σε κάποιους τόπους η
συνήθεια του μαδήματος)
Η διαδικασία ονομαζόταν
«τιλμός». Κάπου τον 4ο
αι. μ.Χ. κατασκευάστηκε ένα είδος ψαλιδιού που δι-
ευκόλυνε την κουρά. Οι Βυτινιώτες τσοπάνηδες χρη-
σιμοποιούσαν δύο ψαλίδια τα «προβατοψάλιδα» που
ήταν πιο στενά και τα «τραγοψάλιδα» πιο φαρδιά και
μακριά. Στα μέσα Μάρτη έκαναν το «κολοκούρεμα»
δηλ αφαιρούσαν ένα μέρος μαλλιού γύρω από τα
πίσω πόδια και περίπου του Αγίου Κων/νου έκα-
ναν το κανονικό κούρεμα. Η δουλειά αυτή ήταν αρ-
κετά κοπιαστική, έσπευδαν σε βοήθεια και άλλοι κτη-
νοτρόφοι (ξέλαση) και φυσικά ήταν μια από τις πλέ-
ον κοινωνικές εκδηλώσεις, αφού στο τέλος ακο-
λουθούσε γεύμα, που παρέθετε ο ιδιοκτήτης του κο-
παδιού και φυσικά τραγούδι και χορός.
Μετά το κούρεμα άλλοι ανέβαιναν στα ορεινά λι-
βαδοτόπια, στους «Ρούχους», στην «Αρπακωτή»,
στην «Κάπελη», στην «Κεχρωτή». Στην Αρπακωτή
σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες ξεκαλοκαίριαζε
η οικογένεια του Κόλλια του Βυτινιώτη, όπου συ-
νέβη και το περιστατικό της δολοφονίας των τριών
Τούρκων και έτσι αναγκάστηκε να βγει κλέφτης. Βέ-
βαια η παραμονή στο Βυτινιώτικο Μαίναλο ήταν δύ-
σκολη, διότι η περιοχή στερείται πηγών και οι μό-
νες που υπήρχαν ήταν η «Αλογόβρυση» και το
«βρωμοπήγαδο». Άλλοι ξεκαλοκαίριαζαν στις πε-
ριοχές κοντά στη Βυτίνα, όπως στο «Ζαρζί», την
«Κερνίτσα», τον «Κάμπο», τις «Γλήνες».
Δύσκολα να εξαντλήσεις σε ένα σημείωμα
την παραδοσιακή ζωή του Βυτιναίου κτηνοτρόφου.
Ζωή σκληρή, στερημένη, με πολλές απρόβλεπτες
περιπέτειες. Ήξερε όμως να την «ελαφραίνει» και
όπου μπορούσε διασκέδαζε. Η ποιμενική μουσι-
κή και το τραγούδι ακου-
γόταν σε πολλά σημεία της
Βυτινιώτικης υπαίθρου.
Υπήρχαν πολλοί δεξιοτέ-
χνες, που έπαιζαν με μαε-
στρία τη φλογέρα τους (κλη-
ρονομιά της αρχαίας «σύ-
ριγγος» του Πάνα) και συ-
νόδευαν το ήχο με τα ανά-
λογα ποιμενικά τραγούδια.
Mας ήρθε Μάης και άνοιξη
μας ήρθε καλοκαίρι,
να βγει η Τασούλα στο βουνό
να ξεκαλοκαιριάσει.
Προυνό-προυνό στην Κεχρωτή,
το γιόμα στη Τζελάτη
και το ηλιοβασίλεμα
στου Πενταζή τις λάκκες.
Το φθινόπωρο, γύρω του Αγίου Δημητρίου, «κα-
τέβαινε» σε πιο υπήνεμες περιοχές, και στα μέσα
Νοέμβρη ή έφευγε για τα χειμαδιά ή οργανωνό-
ταν να περάσει το χειμώνα στα στανοτόπια της Βυ-
τίνας.
Πολλά από τα ποιμενικά εξαρτήματα υπάρχουν
στα υπόγεια των παλιών κτηνοτρόφων ή εκτίθε-
νται στο λαογραφικό μουσείο. Καλό είναι να τα μα-
θαίνουμε ή να τα θυμόμαστε, διότι αυτού του εί-
δους η ζωή και η εργασία του κτηνοτρόφου
στήριξε τον τόπο μας για πολλούς αιώνες και σε
ορισμένες περιπτώσεις το στηρίζει ακόμα.

Περαστικά στον Μπαρμπα-Τάκη. Εύχομαι, σε σύντομο διάστημα, να τον ξανά δούμε στο καφενείο του χωριού, πίνοντας τσιπουράκι, να μας διηγείται ιστορίες που μόνο αυτός ξέρει.

Κάτι πολύ ωραίο από τον κ. Κανέλλο. Πάντα ζήλευα όλους εκείνους που μπορούν και γράφουν έτσι! Δεν σε ξέρω, νασαι καλά που μας ταξίδεψες πάνω στα φτερά ενός ανέμου!

Αχαΐα: Πρωταθλητής το νοσοκομείο Καλαβρύτων στο κόστος νοσηλείας
Τι δείχνει η μελέτης της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας

07/02/2013 07:36

Το ρεκόρ των υψηλότερων τιμών σε πανελλαδικό επίπεδο, σχεδόν σε όλους τους δείκτες ανάμεσα στα πρωτοβάθμια Νοσοκομεία κατέχει το Νοσοκομείο Καλαβρύτων το οποίο εμφανίζεται ως το πιο ακριβό σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας.

Αντιθέτως, το Καραμανδάνειο έχει τις πιο χαμηλές τιμές σε επίπεδο δευτεροβάθμιων νοσοκομείων της χώρας, ενώ το Πανεπιστημιακό Νοσοκομομείο, σε επίπεδος 6ης ΥΠΕ έχει το υψηλότερο κόστος φαρμάκου ανά νοσηλευόμενο και ακολουθεί ο «Άγιος Ανδρέας».

Σύμφωνα με την βαθμολογία των ερευνητών που είναι αποτέλεσμα στοιχείων που δίνουν τα ίδια τα Νοσοκομεία κάθε μήνα, με βάση το κόστος ανά νοσηλευθέντα, αν εξαιρέσουμε την μισθοδοσία, στα Κρέσταινα το ποσό που απαιτείται είναι 3.195 ευρώ, στο Αγρίνιο 988, στα Φιλιατρά 929. Πιο φθηνό Νοσοκομείο είναι της Κέρκυρας με 419 ευρώ, το Νοσημάτων Θώρακος με 434 ευρώ και το Νοσοκομείο Αμαλιάδας με 465 ευρώ.

Στη μέση διάρκεια νοσηλείας πρωταθλητής είναι το Νοσοκομείο Καλαβρύτων με 8.1 ημέρες ανά ασθενή. Ακολουθεί το Θώρακος με 5,32 και το Χατζηκώστα στο Μεσολόγγι με 4,81. Το Καραμανδάνειο είναι το Νοσοκομείο με την μικρότερη μέση διάρκεια νοσηλείας.

Σε επίπεδο υγειονομικού υλικού ανά νοσηλευθέντα, στην κατηγορία των μικρών νοσοκομείων, σε πανελλαδικό επίπεδο, το πιο ακριβό ειναι των Καλαβρύτων με 280 ευρώ.

Στο κόστος φαρμάκου ανά νοσηλευθέντα, το Νοσοκομείο Ρίου έρχεται πρώτο με 556 ευρώ, ο Αγιος Ανδρέας δεύτερος με 444 ενώ αυτό με τη χαμηλότερη τιμή είναι το Καραμανδάνειο με κόστος… 70 ευρώ ανά ασθενή. Στον πίνακα για το κόστος ανά ημέρα νοσηλείας έρχεται πρώτο το Νοσοκομείο Ρίου με 377 ευρώ, ακολουθεί το Νοσοκομείο Κρεσταίνων με 371 ευρώ και αυτό του Αιγίου με 332 ευρώ. Φθηνά τη βγάζουν το Νοσοκομείο Ληξουρίου με 119 ευρώ ανά ημέρα, το Καραμανδάνειο με 130 ευρώ και το Νοσοκομείο Αμαλιάδας με 133 ευρώ.

Τέλος στο κόστος υγειονομικού υλικού ανά νοσηλευθέντα το Πανεπιστημιακό Πάτρας έρχεται πρώτο με 422 ευρώ, το Καλαβρύτων με 280 ενώ πιο φθηνά στοιχίζει στο δημόσιο το Νοσοκομείο Ληξουρίου το οποίο ξοδεύει για υγειονομικά υλικά 35 ευρώ ανά ασθενή με το Καραμανδάνειο να έρχεται δεύτερο με 78 ευρώ ανά ασθενή.