lykouriablog_

Του Χρίστου Κοντογιάννη

Απόψε (χθες) ρίγησαν και τα μάρμαρα του Άγνωστου Στρατιώτη…!!! Αυτός που έχει δει και έχει ακούσει τόσα πολλά… αυτός που έχει υποστεί τόσα πολλά… Ράγισε η καρδιά του απόψε! Ακόμα κι η άσβεστη φλόγα του καντηλιού του… τρεμόπαιξε…δάκρυσε…σπάραξε!!!
Τόσα “λουλούδια” κόπηκαν με μιας από το “δρεπάνι” της αδιαφορίας…
Τόσα “λουλούδια” θέρισε το “δρεπάνι της ταχύτητας”  στο βωμό του κέρδους…!!! Από την μια η βιασύνη για το κέρδος  και από την άλλη  το “δε βαριέσαι”…ήταν αρκετά για να γίνει το κακό στα Τέμπη!!!
Ίσως η πλατεία Συντάγματος να μην είχε γνωρίσει ποτέ τόσο πόνο, τόση θλίψη… τόση βουβή οργή!!! Μάτια βουρκωμένα… πρόσωπα παγωμένα…καρδιές ραγισμένες…  Γονείς, φίλοι  και συγγενείς (στις  12/12/2023 ) μαζεύτηκαν στην πλατεία Συντάγματος, για να μοιραστούν  τα τόσα αναπάντητα “αν”, και τα  άλλα τόσα αναπάντητα “γιατί” !!! Έμοιαζε σαν το προσκλητήριο νεκρών στις μαρτυρικές πόλεις του Διστόμου και των Καλαβρύτων …

Τόσοι πολλοί νεκροί και τόσο άδικα χαμένοι….σε μια στιγμή… σε μια ρωγμή του χρόνου, πώς μπόρεσε να χωρέσουν τόσες ψυχούλες; Τόσα όνειρα πώς  γίνεται να  τα ρούφηξε το  παγωμένο σκοτάδι των Τεμπών; Χριστέ μου, πού να χωρέσει όλος αυτός ο πόνος;…Ποια πλάτη να το αντέξει και να μην λυγίσει… 

Για άλλη μια φορά η Ελλάδα κατάπιε τα παιδιά της ,σκότωσε τα παιδιά της και μετά … προκάλεσε και αδιαφόρησε με τη συμπεριφορά της!!! Έκλεισαν 57 σπίτια… 57 σπίτια χωρίς Χριστούγεννα, χωρίς κάλαντα χωρίς γέλιο…  χωρίς χαρά… και για το φονικό… ακόμα κουβέντα!!! Πέρασαν εννέα μήνες… εννέα ολόκληροι μήνες και για το φονικό κουβέντα !!!!

Και  κάτι ακόμα εξίσου βαρύ …οι φωνές των γονιών λένε  “Συμπεριφέρθηκαν ιερόσυλα, άρον- άρον μάζεψαν τα αποκαΐδια των νεκρών…κι ίσως ούτε κι αυτά ”… Φαίνεται  λοιπόν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν διδάχτηκαν και πολλά πράγματα  από την ναυμαχία στις Αργινούσες, όταν οι στρατηγοί δεν  συνέλεξαν τους νεκρούς του ναυαγίου και έφυγαν. Κι όταν έφτασαν στην Αθήνα δεν έδωσαν τα κορμιά των παιδιών στους γονείς για να τα θάψουν και τότε οι στρατηγοί τιμωρήθηκαν παραδειγματικά …Τώρα  δεν απέδωσαν δικαιοσύνη ως όφειλαν… άρα δεν σεβάστηκαν τους νεκρούς, όπως  θα έπρεπε. Άρα τι τους πρέπει…;

Πώς να χωνέψει  και πως να αντέξει ο γονιός τόσο ψέμα  τόση αδιαφορία και τόση υποκρισία από τους “υπεύθυνους”…!!!
Θεέ μου, τα  παιδιά ταξίδευαν με  τα όνειρα τους χέρι – χέρι… Πόσα όνειρα θάφτηκαν στα Τέμπη…  Αυτά  τα παιδιά γέμιζαν  και ξεχείλιζαν με γέλιο τα βαγόνια του τρένου. Κάποτε σε αυτό το τρένο τα παιδιά μοιράζονταν το ηλιοβασίλεμα, τις αγαπημένες τους σειρές, τις αγωνίες τους …

Αυτά τα παιδιά προδόθηκαν, από τους περισπούδαστους εκπροσώπους μας και από τους αδιάφορους καρεκλοκένταυρους, που μεροληπτούν  και παίρνουν τις αποφάσεις τους με κριτήρια ρουσφετολογικά. Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος λογικός που να απαιτήσει, όπως πολύ σωστά είπε ένας πατέρας, “αντί να κάνει τέσσερις ώρες το τρένο  να κάνει έξι και να πάνε τα παιδιά μας ασφαλή στον προορισμό τους”…
Τα σκοτωμένα παιδιά των Τεμπών ζητούν δικαίωση… η Κοινωνία ζητά δικαίωση… οι υπεύθυνοι προς το παρόν κρύβονται, πίσω από τις ασυλίες και τις ψεύτικες δικαιολογίες. Στο τέλος όμως η αλήθεια θα λάμψει … Τόσα καντήλια αναμμένα… Τόσα κεριά αναμμένα, δεν μπορεί, θα έρθει στιγμή που όλα μαζί θα ρίξουν το φως τους στην αλήθεια···

Υγ.1 Ήθελα να ‘ξερα όλοι αυτοί… οι “άνθρωποι”, αν μπορεί να λέγονται  άνθρωποι, που έστειλαν στην Βουλή τους  υπεύθυνους για το  μακελειό των Τεμπών  να μας ξαναεκπροσωπήσουν, κοιμούνται ήσυχοι; Η συνείδησή τους είναι ήσυχη;
Κρίμα!!!

Υγ.2 Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης την αποψινή βραδιά κρύφτηκαν ….ή μήπως πήραν εντολές και υπάκουσαν…!!!

Υγ.3 Αφού είμαστε  τόσο άτυχοι σαν  χωριό και βρέθηκε και ένα δικό μας λουλούδι σε αυτό το τρένο, αυτό που με  βαθύ πόνο ψιθυρίζουμε  είναι: «Αναστασία μας, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!!! Καθώς θα κατηφορίζει το καλοκαίρι η παρέα στον δρόμο της Λυκούριας προς την πλατεία, θα βλέπουμε κι εσένα… Στα παιδιά που κάθονται χαμένα στο κινητό τους στο παγκάκι της πλατείας, θα υπάρχει πάντα μια θέση και για σένα… Στις φωνές, στα γέλια, στους τσακωμούς , θα ξεχωρίζουμε τη φωνή σου στον Αι-Γιώργη, στον Αι-Θανάση, στον Αι-Παντελεήμονα. Αθάνατη»!!!