lykouriablog_

Του Τελάλη

Μετά τις 28 Οκτώβρη, κάτι ψιχάλες γέλασαν τους ανυπόμονους για σπαρτό. Όποιος έσπειρε τη βδομάδα εκείνη… σιγομουρμουρίζει: «πάλι κοκολογιά θα φυτρώσουν».
-Γιατί  λες πάλι ρε Νάσιο; ρώτησα τη Νάσιο του Λάππα.
-Γιατί μας γέλασε και στις αρχές ο Οκτώβρης και σπείραμε γρασίδια. Και τι κάναμε; Μια τρούπα στο νερό.
-Γιατί δεν φύτρωσανε;
-Φυτρώσανε, αλλά πως φυτρώσανε, σαν του σπανού τα γένια

Ρε μου φαίνεται ότι είχε δίκιο ο Πάνος ο Σαράφης που έλεγε: «Πρέπει, ή να τα ‘χεις καλά με το Θεό όταν ξεκινάς για σπαρτό ή να μη σου καίγεται καρφί».

-Το γρασίδι του Μάκη στη ρουκούλα πρασινίζει, εκείνο για δεν το πιάνει ξέρα Νάσιο;
-Αμ, ο Μάκης το ‘χει διπλοφρεζαρισμένο, έριξε μια ψιχάλα τότε τον Αύγουστο και το γύρισε. Ξέρεις πόσο το ωφέλησε; Για αυτό φύτρωσε κείνο.

Τα σταροκρίθαρα πρέπει να είναι σε αφράτο χούμα και ψηλά ψηλά.

Ούλη η  πρωτη εβδομάδα οκτωβρη κύλησε με λιακάδα και κάτι ψιχαλοδροσόσταλλα.

-Κυριακή 4 Νοεμβρίου είχε μνημόσυνο η Τρίσω.
Έκλεισε τα δύο χρόνια
Την ίδια μέρα ειχε μνημόσυνο  και ο ο Καρατάσιος.
Ο Μπάρμπα-τάσης ήταν παλιά ο κουρέας μας.
Θυμάμαι γύρω στο 1975 όταν ήτανε να πάμε πρώτη  στο γυμνάσιο μαζί με το Θανάση το Τσιαφαντύνη, μας έφτιαχνε. Θεός σχωρέστους.
Επιπλέον όμως  ο  Μπαρμπα-τάσης ήταν και  ένας από τους πραχτικούς γιατρούς που έδινε λύσης σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Τόσο δύσκολα που οι παλαιότεροι έλεγαν «να πάνε και να μην γυρίσουν».
Αμ δε! Σαν να ‘ρθανε μου φαίνεται.

Ο Μπαρμπατάσης ήταν ο ωριλάς του χωριού!!

Χμ!!! Τι έκανε; Φύσαγε τα αυτιά. Ίσως σε κάποιους νεώτερους να ακούγεται παράξενο.

Ακούτε για να καταλάβετε.Ρε λες να τα βρούμε πάλι μπροστα μας; θα δείξει…
Ήταν περίπου τέλη του ’78 όταν ο Σπήλιος σχεδόν ενός χρονού έσκαγε στο κλάμα. Τον άρπαξε ο Λιλής με τη Γιωργία και τον πήγανε στην Τρίπολη. Βλέπεις μετά το ’70 άρχισαν να αλλάζουν σιγά σιγά τα πράγματα.
Πάνε λοιπόν στο νοσοκομείο, το βλέπουν οι γιατροί και διέγνωσαν κάποιο πρόβλημα στον αυχένα. Όχι σοβαρό βέβαια. Ήρθανε στο χωριό αλλά το παιδί βερβέριζε στο κλάμα. Κάποια γειτόνισσα όταν είδε το παιδί τους είπε:
-Ρε δε το πάτε το παιδί και στον Καρατάσιο.
Στην απελπισία ο γονιός όταν το παιδί πονάει, πάει παντού (εδώ κάθονται γιατροί και τους  ρίχνουν το μάτι… έχει  ρίξει το μαντήλι η μακαρίτισα η Ουρανία, και η Τασιό το λάδι).
Μια και δυο λοιπον, η Γιωργία με το Λιλή στον Καρατάσιο. Όταν είδε το μικρό γέλασε. Τους είδε και καλοντυμένους και κατάλαβε ότι τον είχανε πάει στο γιατρό.
-Τι σας είπανε ρε παιδιά;
-Ο σβέρκος λέει το πονάει
-Ο σβέρκος ε; Για κάτσε να το δω και γω.το κλάμα του με άλλο μου μοιάζει.
Πήγε στην κουζίνα και πήρε ένα μπουκαλάκι λάδι. Είχε φυλαμένο διαλεχτό λάδι για αυτή τη δουλειά, έβαλε μια – δυο σταγόνες στο στόμα του και με τρόπο λεπτό αλλά και διαπεραστικό, φύσηξε τόσο δυνατά όσο έπρεπε  και έστειλε το λάδι  μέσα στο στο αυτί.
Τέτοια ακρίβεια στο φύσημα, ισως να το ζήλευαν και σημερινοί ωριλάδες που χρησιμοποιούν εξελιγμένα μηχανήματα για αυτή τη δουλειά.
Έβγαλε ένα φλιτζάνι πύων. Τρεις μέρες μετά κοιμόταν το παιδί.
Αυτό ήταν ο Μπαρμπατάσης, ένας άνθρωπος ήσυχος, απλός, χωρίς φανφάρες και βέβαια  χρήσιμος για το χωριό.
Επιπλέον ήταν ένας απο τους συνχωριανούς μας, που είχε ορθώσει το παράστημα του στο ηρωικό Καλπάκι τον Οκτώβρη του ’40

-Το μεσημέρι της πρώτησ Κυριακής στις 4  του Νοέμβρη ένα μελίσσι τροκανίδια και μια μπίμπα που έδινε το ρυθμό γέμισε με μελωδία ούλο το χωριό. Ο πρόεδρος ο Θανάσης, έφερνε τη μισή στάνη που είναι ετοιμόγεννη για τα κάτου χειμαδιά.
-Την ιδια μέρα,ρε μέρα μεσημέρι στη μέση της Λυκούριας γινόταν  μετάγκιση.
Ποιοι;Ο Σοφοκλής με το Καννέλο!!!
Ρε το Μάρτη φύτεψαν. Τον Οκτώβρη τρύγησαν;
Δε μας …τα λένε και τόσο … σόι τούτοι οι γιατροί.
Έχουνε βρει καμιά ποικιλία κλίματα που τρυγάνε  από την πρώτη χρονιά;
Αλλά μπορεί να είναι και το χερικό του Λαζαρίδη.
Ο ένας ένωσε την αντλία, ο άλλος ρύθμισε την ποσότητα της μετάγγισης.
Σαν ορός κύλησε… η αμβροσία στο κρασοβάρελο.

-Γιώργη τι κάλιο, νάτριο  έχουμε; Ξέφυγε  από τον Σοφοκλή;
-Πας καλά; Κρασί βάζουμε. Αλλά να μου πεις με τέτοιο κοκκινέλι σε γέλασε.
-Ρε βαθμούς ήθελα να πω τούπε ο Σοφοκλής

…ο τελάλης μιλάει σχεδον πάντα με ντοκουμέντα

Τη δευτερη βδομάδα του ο  Νοέμβρης είχε ωραίες ηλιόλουστες μέρες στο χωριό, αλλά από βροχή τίποτα… ψιλολόγια. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό για τον τσιοπάνη; Και μη χειρότερα. Δεν μας έφτανε η κρίση, έπιασε και η ανομβρία. Δηλαδή πρέπει να ταΐζουν γεννημένα, ετοιμόγεννα και όψιμα.
Βέβαια με τέτοια καλοκαιρία φέτος, τα πιο πολλά σπίτια δεν έχουν βάλει ακόμα πετρέλαιο.Ε σε αυτό βέβαια, ήταν βοήθεια του καιρου.
Την ίδια βδομάδα είχαμε δύο θανάτους. Έφυγε από τη ζωή στα 94 του ο Μπαρμπαντώνης ο Μαγκλάρας(Kυριακουλας). Ήταν καλός άνθρωπος και το αγαπούσε το χωριό. Αν και η δουλειά του ήταν στην Πάτρα, αυτός όλα τα καλοκαίρια τα πέρναγε στη Λυκούρια. Τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη το χωριό.
Ανθρώπους που να μην ξεχνάνε το τόπο τους
Δεν είχαν κοπάσει οι καμπάνες για τον Μπαρμπαντώνη και ξεκίνησαν πάλι. Ο Ανδρέας ο Μπράβος (Γκιούλης) έφυγε στα 96. «Καλός άνθρωπος», έτσι τον χαρακτήρισε ο Κριμπενολιάς που είναι μια γειτονιά εκεί χάμου.
Πραγματικά ο Μπαρμπαντρέας ήταν καλός άνθρωπος και ήσυχος. Και όπως είπε ο Σπύρος ο Τσιουτσιουρούμης, «τι πάει να πει ήταν 96 ρε παιδιά; Απάνταγες έναν άνθρωπο, έλεγες μια καλημέρα. Λιγοστεύουμε το πήρατε χαμπάρι.»
Το Σαββατοκύριακο 10 με 11 του μηνός, ένα άρωμα από τσαμπιά απλώθηκε κατά τηνΑγιαβαρβάρα.
Όπως πάντα ο μερακλής ο  Κώστας Καλιαβός τηρεί την παράδοση. Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος μαζί με τον αδερφό του Μήτσιο έβγαλαν τα τσίπουρα. Τη πρώτη στάλα, απ’ ότι έμαθα, την δοκίμασε ο Τάκης ο Μπίκος. Φαίνεται η πρώτη στάλλα θα κάνει καλό στα μάτια   για τη σκοποβολή,γιατι πηρε και ένα μπουκαλακι και είπε στο λια: το πρωί θα  σηκωθούμε  νύχτα θα πιούμε από μια γουλιά και θα ιδείς αυτή τη φορά  αν μας φύγει τίποτα.

-Το Σάββατο το βράδυ ήταν στο χωριό και ο Μήτσιος ο Γαλάνης. Ήρθε στον μπαράκι του Θανάση να τα πιει με τους φίλους του.
Φίλος και καλός ο μητσιος ,με καλή στάνη στα κρινόφυτα,έρχεται συχνά στο χωριο. Τόχει ανάγκη το χωριό μας νάρχονται από τα γυρω χωριά, σπάει η ερημιά.
Καλος καλος ο Μήτσιος, αλλά άμα του χρωστάς και το κοροϊδεύεις, ας είσαι και συγγενής, πιάνει το ματσούκι και που σε  πονεί και που σε σφάζει…
Θέλει ψυχραιμία Μήτσιο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΚΟΡΠΙΑ

-Τριξίματα ακούγονται από τα εσωτερικά του Ιδρύματος.
Κάτι άκουσα για την επιμονή ενός μέλους για να ελεγχθούν τα οικονομικά του Ιδρύματος από ορκωτούς λογιστές.
Μια τέτοια κίνηση, απ’ ότι είμαι σε θέση να ξέρω, δυσχεραίνει την αποτελεσματικότητα του Ιδρύματος και βέβαια βάλει ευθέως  εναντίον του προέδρου.
Έτσι τουλάχιστον λέγεται.
Τα 14 από τα 15 μέλη ζήτησαν από το μέλος που έχει προκαλέσει τον έλεγχο, να φέρει δικούς του λογιστές να ελέγξουν και να μη βαλτώσει η υπόθεση.
Οι ορκωτοί λογιστές βέβαια  μπορεί να κάνουν και 2 χρόνια.
Όμως για να μην υπάρχει καπνός πρέπει να σβήσει η φωτιά.Και αυτή σβήνει μόνο με ένα σοβαρό και υπεύθυνο έλεγχο ,και θα ήταν  φρόνιμο  τα αποτελέσματα του ελέγχου να ανακοινωθούν, για να μην αιωρούνται πράγματα.

-Στο παλιό κοινοτικό γραφείο, στη μεγάλη αίθουσα αριστερά, εκεί που στεγαζόταν παλιά ο Σύλλογος Νέων, μπαίνει νερό.
Αυτή η βλάβη πρέπει να αποκατασταθεί το συντομότερο.  Προσκρούει όμως  στην άρνηση του Λάκη της νοκλίνας ,  όπως μου είπε μέλος του Ιδρύματος, γιατί δεν αφήνει να περάσει το κατάλληλο μηχάνημα για αποκατάσταση της βλάβης.
Δεν ξέρουμε τι διαφορές μπορεί να υπάρχουν στις δύο πλευρές, όμως δεν μπορούμε να αφήσουμε ένα δημόσιο κτίριο να καταστραφεί.
Το γινάτί βγάζει μάτι, και καμιά φορά ολωνών το μάτι.

-Αντιδικίες, έφεραν τις δασικές υπηρεσίες στο χωριό για την ρίζα του σαϊτά. Χρειάζεται προσοχή και δεν πρέπει να καταπατάει ο καθένας δημόσια περιουσία.
Όταν μάλιστα γίνονται συστάσεις από τους παράγοντες της τοπικής κοινωνίας πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν  και  ο διαπράτων το λάθος να συμορφώνεται.
Έγιναν συστάσεις από τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, ύστερα από καταγγελίες του προέδρου της Παγκαλαβρυτινής. Προφανώς όλα αυτά δεν απέδωσαν και ήρθαν οι δασικές υπηρεσίες στο χωριό. Ε, και αφού ήρθαν που ήρθαν, προφανώς, θα ασχοληθούν και με άλλα (π.χ. αν είναι γίδια στο δάσος, αν έκοψε και κανένα ξερό κανένας… αν ξερίζωσες καμιά τούφα  και πάει λέγοντας)
Οι υπηρεσίες πολλές φορές είναι τυφλές, άδικες και έχουν και άγνοια.
Εμείς πρέπει να προσέχουμε και να συμμορφωνόμαστε στις υποδείξεις, πριν πλακώσουν τα πηλήκια!

-Αμ τάλλο…Την τελευταία περίπου βδομάδα του Οκτώβρη, κλέψαν το μουσχάρι της Βάσιως του Σιαρμούκου. Το ‘χε δεμένο στο κάμπο.
Τίποτα γύφτοι θα το πήραν μωρέ..
Α, ρε ματσούκι που θέλουνε καμπόσοι. Ακόμα και αν δεν το πήρανε, ξέρουνε αυτοί.

-20 λαγούς έχουν σηκώσει μέχρι τώρα ο Λιας ο Κριμπένης και ο Τάκης ο Μπίκος. Αλλά επειδή ήταν σερνικά τα άφηναν και φεύγανε. Στο αέρα ρίχνανε και καμιά ντουφεκιά για να δουν πόσα χιλιόμετρα πιάνει ο λαγός.

Ο Αλέξης  ο Μανωλάκης είναι πλέον και αυτός όπως και η οικογένειά του κάτοικοι Καναδά. Και όπως μου είπε ο Μπαρμπαπάνος ο πατέρας του, οι πρώτες εντυπώσεις είναι ότι περνάνε ωραία. Δουλειές υπάρχουν, αλλά εκείνο που είναι πρόβλημα ότι μιλάνε άλλη γλώσσα και θα δυσκολευτεί.

Ξέρει κανείς που βρίσκετε αυτή τη βρύση;…κάποτε ήταν στη γωνία του παππά. τωρα;

Δύο λεύκες ίσα με 15 μέτρα στο παλιοσχολείο,για να μην ξεχνιόμαστε… στη πλατεία δηλαδη, είναι ξερές. Με  κανα καλό βοριά θα σκοτώσει κανέναν άνθρωπο.

-Οι πληροφορίες λένε ότι δέκα με δεκαπέντε πρόβατα ψόφια είναι στη γκούρα και μάλιστα ράτσας  (εκεί που σμίγουν η γκούρα με το ρέμα του σαϊτά). Για να γίνει τόσο μεγάλο κακό και να μην ακουστεί τίποτα κάτι ύποπτο συμβαίνει. Επειδή είναι θέμα δημόσια υγείας σταματάω εδώ. Θα μάθω όμως νεότερα και θα σας πω!

Ας κλείσουμε λιγάκι εύθυμα

Το 1974 περίπου, ο Κώστα Καλιαβός ότι είχε πάρει το καφενείο του Καραχάλιου. Έρχεται μια μέρα να κάνει υγειονομικό έλεγχο ο Διοικητής της αστυνομίας από τα Μαζέικα.
Ο Κώστας, ίσως από τις λίγες φορές αγχώθηκε. Πάει σου λέει, θα μου ρίξει κάνα ταβούλι. Δεν μου φτάνουν οι εισπράξεις ούλης της χρονιάς.
Κοίταξε τους τοίχους, ο Διοικητής, ξίνισε τη μούρη του. Κοίταξε τα τσιγάρα στο πάτωμα, άστραψε το μάτι του. Κοίταξε κάτι μύγες που κυκλοφοράγανε, μούγκριζε ο Διοικητής.
Κάποιος ήταν εκεί καλοντυμένος (μάλλον ο μακαρίτης ο Λιας ο Καγιάς) και του λέει: «Κύριε Διοικητά, είναι καινούργιος και προσπαθεί πολύ».
Σαν να μαλάκωσε τότε ο Διοικητής. Ξεθάρεψε λίγο και ο Κώστας και του λέει.
-Να κάνω ένα καφεδάκι;
-Κάνε ένα μέτριο, του λέειαυστηρά ο Διοικητής.
Πάει γρήγορα ο Κώστας στον καραπαπά (ο καραπαπάς είναι μια διπλή κατσαρόλα που κρατάει η μία κρατάει ζεστό το νερό του καφέ και η άλλη ότι έχει βάλει μέσα).
Ο Κώστας στη μία είχε το νερό για τον καφέ και στην άλλη γίδα βραστή.
Από το άγχος του ανοίγει την κάνουλα με τη γίδα τη βραστή. Όταν το πήρε χαμπάρι ο καφές σχεδόν είχε γίνει. Ο Διοικητής φαινόταν ανυπόμονος.
Δεν πάει στον ντάδε, λέει ο Κώστας, θα του τον πάω κι ότι γίνει.
Πίνει μια γουλιά ο Διοικητής, του Κώστα η καρδιά στην Κούλουρη.
Πίνει δεύτερη… φωνάζει τον Κώστα.
-Καφετζή, έλα δω.
Του Κώστα του «κόπηκαν» τα πόδια.
-Ξέρεις κύριε Διοικητά… πως να στο πω…
-Ρε πες μου, το μυστικό. Τέτοιο καφέ δεν έχω πιει ποτέ. Άντε χαλάλι σου. Με τέτοιο καφέ που μου έφτιαξες το γλίτωσες το γράψιμο.