lykouriablog_

Του Νοσταλγού

Σαν χθες 28 Οκτωβρίου 1940, περήφανοι, ελεύθεροι Έλληνες, όρθωσαν το ανάστημά τους στους επίδοξους κατακτητές Ιταλούς.
Εκείνοι τότε δεν ζύγισαν κατά το τι μας βολεύει ή τι μας συμφέρει και… φώναξαν παρόν σε πανάρχαιες γι’ αυτό τον τόπο αξίες.
Εδωσαν ό,τι πιο πολυτιμο είχαν!!
Εδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία τους, την ελευθερία των παιδιών τους και για ό,τι άλλον θα φύτρωνε σε αυτό τον περήφανο τόπο μετά από αυτούς.
Αυτή η νίκη εναντίον των Ιταλών άφησε άναυδο τότε όλο τον κόσμο. Άναψε την ελπίδα και σε άλλους και ακούστηκαν διανοούμενοι να λένε ότι: «Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι Έλληνες πολεμάνε σαν ήρωες. Τώρα μάθαμε ότι οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες.» Πόσα δεν γράφτηκαν γι’ αυτή την εποποιία.
Αυτός ο άθλος όμως, εκτός από την αυταπάρνηση και τον ηρωισμό των Ελλήνων έχει και μια άλλη όψη εξίσου σημαντική, και δεν ξέρω γιατί πρέπει τόσα χρόνια να την έχουμε κουκουλωμένη αντί να την προτάσσουμε και αυτή δίπλα στον ηρωισμό και την αυταπάρνηση.
Την κρύψαμε, την καταχωνιάσαμε!!!
Άραγε γιατί;

Σας λέει τίποτα το όνομα Κατσημήτρος; Μαυραγάνης; Το πιο πιθανό, στους πιο πολλούς, τίποτα. Αυτή η νίκη των Ελλήνων δεν ήρθε ούτε από συγκυρία, ούτε από ηρωισμό και μόνο. Είναι η πρώτη ίσως φορά που οι Έλληνες είχαν οργάνωση και άψογη προετοιμασία. Ο Στρατηγός Κατσημήτρος μαζί με τον Υπασπιστή του Μαυραγάνη όργωναν επί δύο χρόνια την Ήπειρο. Έφτιαχναν οχυρά, έστελναν πολυβολεία, έστηναν παγίδες, γαλούχησαν και εκπαίδευσαν τους ντόπιους για το πώς πρέπει να αμυνθούν.
Δυο ολόκληρα χρόνια δουλειά, μελέτη οργάνωση!!!!
Την 28-10-1940, από το γενικό επιτελείο ήρθε η εντολή η γραμμή άμυνας να μεταφερθεί στα Γιάννενα και πιο κάτω.
Ο Κατσημήτρος παράκουσε τις εντολές , στάθηκε στο Καλπάκι, εκεί που είχε οργανώσει τόσο καιρό την ζώνη άμυνας. Δούλεψε πολύ και δικαιώθηκε. Αν έχανε θα τον κρέμαγαν στο Γουδί. Τόλμησε και δικαιώθηκε. Στο ηρωικό Καλπάκι βρέθηκαν και πολλοί Λυκουριώτες, και πρέπει γι’ αυτούς να νιώθουμε περήφανοι.

Κων/νος Π. Κόντος (Ανθ/γός)
Ιωάννης Α. Χρυσανθακόπουλος
Γεώργιος Κ. Κατοής
Αλέξιος Γ. Γκολφίνος ή Γκολφινόπουλος (Ανάπηρος)
Ιωάννης Γ. Μούσιος
Αλέξιος Κοντογιάννης
Γεώργιος Λυμπέρη Λυμπέρης
Γεώργιος Αγησ. Καρατζάς
Βασίλειος Σωκράτη Μούσιος
Γεώργιος Π. Kόvτoς
Βασίλειος Παυσ. Kόvτoς
Παναγιώτης Γ. Φιλκίνης
Αθανάσιος Αγαθ. Ρουμελιώτης
Δημήτριος Λυκ. Ρόδης
Λουκάς Βλασ. Ηλιόπουλος
Γεώργιος Κ. Λουκάς
Δημήτριος Αθαν. Μαγκλάρας
Παναγιώτης Δημ. Τσούτσας
Γεώργιος Σπυρ. Μπάτζιος (Ανάπηρος)
Νικόλαος Γ. Κολλιόπουλος
Πέτρος Δημ. Τσούτσας

Καποιοι πέθαναν από κακουχίες
Βλάσιος Αθ. Τοζιόνης
Ηλίας Αθ. Τοζιάνης

Όμως κάποιοι δεν γύρισαν, έγιναν σημαία, έγιναν πατρίδα.
Κόντος Νικόλαος του Γεωργίου
Μπίκος Βασίλειος του Δημητρίου (πατέρας του Παπαδήμου)
Τσούτσας Ηλίας
Στούρας Γεώργιος του Γεωργίου (αδερφός του Ορφέα και του Τάκη του Στούρα)

Κάποιες οικογένειες, λοιπόν, πλήρωσαν ακόμα και με αίμα αυτόν τον αγώνα
Αυτή η φωτεινή γενιά του ΄40 πρέπει να γίνει φως για να πούμε και άλλα «ΟΧΙ» στον ύπουλο σημερινο καταχτητή.

Σίγουρα χρειαζόμαστε ενα πολιτικό με το ανάστημα του  Κατσημήτρου και ένα δικαστή  με τη μεθοδικότητα του ΜαυραγάνηΜ να δουλέψουν πολύ… αλλά και να παρακούσουν τους πάνσοφους ηγέτες, μια που μας δίδαξαν την τεμπελιά, την αμετροέπεια,την λιποταξία (γέμισαν τις ελβετικές τράπεζες με μαύρο χρήμα) και μας έριξαν στο γκρεμό.

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΓΧΡΟΝΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ

– ΟΧΙ σε σχολεία που βγάζουν παπαγαλάκια και χωνευτήρια άχρηστων τεχνολογικών γνώσεων

– ΟΧΙ σε Πανεπιστήμια που είναι εκκολαπτήρια πολιτικών, και λίγο αργότερα…  μαφιόζικων πολιτικών. Θέλουμε σχολεία που πρώτα πρώτα  να γαλουχούν ανθρώπους και  να δημιουργούν επιστήμονες

– ΟΧΙ σε αυτούς που αφήνουν τα χωράφια τους χέρσα ή που η στάνη τους δεν φέρνει το γάλα που αναλογεί

– ΟΧΙ σε όποιους έμαθαν το παιδί τους να τεντώνει την αρίδα του στο καφενείο και θέλει βοηθό για να καθαρίσει το φουσκί από το γαλάρι

– ΟΧΙ σε ό,τι λογκώνει τον τόπο και χερσεύει τις σποριές

– ΟΧΙ σε αυτούς που δεν παίρνουν το «ξινάρι» να πάνε στη βόχα για να θρέψουν την οικογένεια.

Με τόσα ΟΧΙ δε θα ξανατολμήσει η ρουφιάνα Μέρκελ να πάρει το αεροπλάνο και να ‘ρθει να μας πουλήσει φούμαρα…και να μας κάνει υποδείξεις!!!
Το σινάφι της ξέρει να φτιάχνει μηχανές και τέρατα.
Τούτος ο τόπος εδώ έβγαλε φωτεινά μυαλά… που φώτισαν όλη την Ευρώπη.
Αφού λοιπόν  οι πολιτικοι μασ ταγοί αποδείχθηκαν απο αχρηστοι εως λιποταχτες αλλα και μεις , με την τεμπελιά που μας εκπεύδυσαν,  ταπείνωσαμε και τσαλακωσαμε  την περηφάνια μας,

Ήρθε  ,ΛΟΙΠΌΝ,η ώρα να πούμε …ολοταχώς πίσω… να ξαναβρούμε τα ορύγματα με τις αξίες να ξεθάψουμε αυτά για τα οποία αξίζει να ζούμε και να παλεύουμε.
Αυτό το ΟΧΙ λοιπόν δεν ήταν απόρροια απόφασης ενός άνδρα, αντίθετα μάλιστα  ότι ο Μεταξάς  ήταν φιλογερμανός και γλυκοκοίταζε στο Βορρά το ήξεραν και πέτρες … και αν  έπαιρνε εγγύησεις για ουδετερότητα…. Αλλά θα ήθελε…
Αυτό το ΟΧΙ ήταν ένα όχι που τότε ταίριαζε γάντι στη φύση αυτού του περήφανου λαού αλλά και στην πίεση που ασκούσαν αυτοί οι σπάνιοι αξιωματικοί ,ο λαός της Ηπείρου και όλο ο έθνος

. Δυστυχώς… όμως και αυτοί οι αξιωματικοί στο τέλος… νοστάλγησαν τα μεγαλεία των πολιτικών και έπεσαν μέσα στο βούρκο τους…
Αν θέλουμε όμως να διδαχθούμε από το «ΟΧΙ» πρέπει να μιμηθούμε τα εννέα δέκατα της διαδρομής τους και να ξεχάσουμε το στίγμα με την εμπλοκή του με την πολιτική!!!