lykouriablog_

Οι παλιες μας βρυσες -Των ξωμαχων λημερια.
Εκει που, κρεμονταν, καρδάρες, λεβέτια, τσαντίλες.
Καποτε ξεδιψασαν, ξεκουρασαν, δροσιζαν περαστικους και ζωντανα, ηταν το καταφυγιο για περδικες, τσιχλες, κισσες.
Καθε μιά ειχε το φυλακτή της, που φροντιζε, καθαριζε και αγωνιουσε, αν το Νοεμβρη ξεμεινει,ανακουφιση αμεση με τις πρωτες φθινοπωρινες μπορες.
Ποσες Θεριστρες, ζητησαν τη ξεκουραση στου Χόβα, την σεβονταν, ουτε καν πατουσαν τη πηγη, μονο στο σούγελο ακουμπουσαν, καθαρο το ‘βρισκαν, πεντακαθαρο τα ‘φηναν.

Παντα υπηρχε η ματιά του Μπαμπη, που αναμεσα σε μελισσες-συμμέτοχες, παρακολουθουσε το κρυφο περπατημα της Περδικας, την θαυμαζε, την χαιρονταν, και της ζητουσε να ξαναρθει.
Περασαν τα χρονια, αλλαξαν οι ριζες και χαθηκαν, σούγελα και περδικες.
Κλαδεμα, σκαψιμο, θερισμα, τρυγιμα στου Σκυραμπελι και πιο κουδουνι δεν χτυπησε, πινοντας νερο στο κούτουλα της Κατουνυστας. Σημερα, ορατη, σκαμμενη, αφημενη στη φροντιδα των τετραποδων.
Εκει που καποτε ο Κιτσος απο τη Κερασια, σταματουσε να ποτησει το αλογο του αλλα πανω απολα, εψαχνε τη σοφια, του εκλεκτου του φιλου, του Αλεκου και την επαιρνε απλοχερα.
Ποιος δεν ελιωσε το χαλκο ή δεν επλεινε τα σταφυλια. Ηταν το περασμα του καμπου, εκει που το θεριστη, ειχε περισσοτερους και απο τα βραδυα στα καφενεια.
Οταν εφθανε το οργωμα και ηταν μερα Κυριακη, τα ζευγαρια, κόλαγαν στα στεκιζα. Υπηρχε η βρυση του Θαναση που τους εδεινε σταση γνωριμιας, αλλα δυστηχως καποιοι, μετα το ξεμπαζωμα της περας βρυσης, με τα ιδια ενια, τη ξεθαψαν, την αφανησαν, ουτε που σκεφτηκαν οτι καποτε με κεραμιδια το νερο της εφθανε στου Γκαγκαδα. Δεν ακουσαν το Μπαρμπαβασιλη και αφησαν πισω τους, ΞΕΡΑ-ΜΠΑΖΙΑ-ΚΟΤΡΩΝΕΣ.
Ευτυχως,λιγο πιο πανω,στου Κουτρουτζένι,σταγονα δεν παει χαμενη,απο την εποχη του Παναγου, συνεχιζει και σημερα να ξεδιψαει ολα τα ζωντανα, παντα φροντισμενη με κοριτες και κάδι (μπραβο Ταση).
Αν το ματι παει λιγο πιο βορεινα, εκει που καποτε, ορθωνε, ο ελατος ο μοναχος, εκει χαθηκε και η στερνα και μαζι της ολοκληρα κοπαδια, αναγκαστηκαν να αλλαξουν σταλους και σουρμές για αναζητηση νερου, στην παντα φιλοξενη Τριανταφυλλια.
Μην θυμηθουμε τη βρυση «ΚΡΟΪΤΑΝΗ», εκει που ο Τζικος, αρμεγε, τυροκομαγε, σταλιζε τα προβατα, σημερα ψαχνεις να την βρεις και ειναι χωρις ισκιο και νερο.
Υπαρχουν και αλλες βρυσες,με την ιδια τυχη,πουναι ο Μπαρμπαδημος με το Γεροβασιλη να δουν,τι αφησαν πισω τους τότε και τι υπαρχει σημερα «ΠΟΥΡΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΦΕΣ».